Tak na gorąco

Tak na gorąco chciałam napisać, że fascynacja Anety warsztatami nie osłabła. A wręcz przeciwnie. Choć podejrzewam, że duży wpływ ma na to jeden z kolegów o którym ciągle gada ;-). Tak więc od wczoraj wiem, że ten kolega kupił sobie skuter. A ponieważ posiadanie skutera jest jednym z marzeń Anety to o niczym teraz innym nie mówi. Dziś właśnie siedziała w oknie i wypatrywała rano busa, ale ciągle mi opowiadała jakby to chciała pojechać na warsztaty skuterem, oczywiście z kolegą, bo to on miałby po nią przyjechać.
Nie będę ukrywać, że czasami ukłuje mnie taka maleńka igiełka żalu, jakby zazdrość, że tak mocno wsiąkła w tamten świat. Spędza tam więcej czasu niż z nami. Ale cieszę się też, że jest tam tak szczęśliwa, radosna, ma swoje życie. Przecież taka jest kolej wychowywania dzieci, rosną, mają swoje życie, usamodzielniają się. W przypadku Anety warsztaty są może taką namiastką tej dorosłości, ale dla niej to ogromna odmiana. Tak refleksyjnie wyszło, ale to chyba dlatego, że dziś wyjeżdża z domu moja najmłodsza córka. Ma zamiar trochę popracować, poznać miasto w którym chce studiować. Więc od dziś zostajemy w domu sami z mężem i Anetą. Ptaszki pomału wyfruwają z gniazda, echh.

A zgodnie z tematem postu, to i gorąco u nas jak diabli wczoraj i dziś. Aneta na razie czuję się w formie, gdyby była jakaś dłuższa fala upałów mógłby być kłopot z jeżdżeniem na WTZ. Chciałabym napisać, że wygląda na silniejszą, ale jak ostatnio coś takiego napisałam to chorowała przez prawie dwa miesiące. A więc odpukać.
Mam wyniki badania Holter, które robiłam Anecie w ubiegłym tygodniu, ale nie jestem lekarzem, wiec nie mam pojęcia czy dobre czy złe. Okaże się w czerwcu na wizycie u kardiologa w Aninie. Trochę tych wizyt ma  teraz do zaliczenia; w piątek u hematologa, w poniedziałek neurolog. Ale w czwartek jedziemy już na turnus rehabilitacyjny. Witaj morze!

PS. Zrobił jej się wrzód pod kolanem :-(.