Turnus też był zakątkowy, czyli praktycznie same dzieciaki z Zakątka 21. Całkiem inaczej jest czytać czyjeś posty, oglądać fotki a spotkać kogoś w realu, porozmawiać i śmiać się na żywo. Niezapomniane wrażenia dla dzieciaków i rodziców. Samo miejsce też urocze, rehabilitacja pierwsza klasa więc chyba nic dziwnego, że zaplanowałam już tam nasz wyjazd za rok. Przed końcem turnusu dojechał do nas tata Anety, więc dla niej to już była pełnia szczęścia.W wolnym czasie po zabiegach sporo się działo, była wycieczka do Płocka, przejażdżka bryczką, ognisko no i oczywiście pod koniec pobytu tata jako główna atrakcja(obok zlotu ;-)), hahahahaha.
Tak to przedstawiacie, po prostu do"zachcenia"chyba się bardziej zacznę integrować z Zakątkiem,aby też z Wami bywać.Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńWarto, naprawdę warto :-)
UsuńI nigdy nie ma na tyle czasu by ze wszystkimi porozmawiać. W tym roku się nie udało - za dużo rzeczy do uchwycenia również "stowarzyszeniowo" ale chyba się opłaciło? Anetka też bawiła się wspaniale. Właśnie zabrałem się za zdjęcia i też się pojawiacie więc i w relacji będziecie. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńDzięki :-). Jeszcze się pytasz czy się opłaciło? Było suuuuper. A co do rozmów to na pewno będzie jeszcze okazja aby nadrobić.
Usuń