Trochę medycyny

Tetralogia Fallota(źródło www.kardiolo.pl):

Tetralogia Fallota to najczęstsza sinicza wada wrodzona serca u ludzi dorosłych. Na tetralogię Fallota składają się cztery nieprawidłowości:
  • ubytek w przegrodzie międzykomorowej (VSD, ventricular septum defect), w większości przypadków ubytek jest duży i wysoko położony;
  • zwężenie pnia płucnego (najczęściej zwężenie występuje pod zastawką pnia płucnego);
  • aorta umiejscowiona nad otworem w przegrodzie międzykomorowej (tzw. aorta jeździec);
  • przerost prawej komory serca będący wynikiem zwężenia pnia płucnego.
  Objawy kliniczne tetralogii Fallota
  • sinica i duszność podczas wysiłku fizycznego;
  • możliwe jest opóźnienie rozwoju fizycznego;
  • palce dłoni i stóp pałeczkowate, paznokcie kształtu szkiełka zegarkowego, objawy te są wynikiem hipoksji (zmniejszone utlenowanie krwi krążącej);
  • poliglobulia (zwiększone stężenie hemoglobiny będące wynikiem hipoksji);
  • tzw. objaw kucania - pacjent kuca dzięki czemu wzrastają opory w krążeniu dużymi i poprawia się przepływ płucny.

Powikłania tetralogii Fallota

  • niewydolność prawej komory serca;
  • infekcyjne zapalenie wsierdzia;
  • napady anoksemiczne - krytyczne spadki stężenia tlenu we krwi.

Rozpoznanie tetralogii Fallota

Rozpoznanie wady opiera się na badaniach:
  • ECHO serca
  • EKG
  • zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej

Leczenie tetralogii Fallota

W pacjentów, u których nie występują przeciwwskazania czynnościowe i anatomiczne wykonywany jest zabieg korekcji tetralogii Fallota. Wyniki leczenia operacyjnego są dobre. Profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia nie jest wymagana.

***************


Niedoczynność tarczycy (źródło  www.tarczyca.pl):
 Niedoczynność tarczycy jest chorobą spowodowaną niedoborem hormonów tarczycy.
Charakteryzuje się spowolnieniem funkcji psychicznych i motorycznych, sennością, marznięciem, suchością skóry, wypadaniem włosów, zaparciami, przybywaniem na wadze, obrzękiem powiek i twarzy, chrypką, hipercholesterolemią a u dzieci powoduje zaburzenia rozwoju ogólnego.
W badaniach laboratoryjnych cechuje się obniżonym stężeniem wolnej tyroksyny fT4 i podwyższonym stężeniem TSH.

Objawy niedoczynności tarczycy zależą od wieku chorego, długości trwania choroby i stopnia niedoboru hormonów tarczycy.
  • Wrodzona niedoczynność tarczycy najczęściej nie daje objawów w chwili narodzin i rozpoznaje się ją na podstawie badania przesiewowego jakim jest ocena stężenia TSH w 3 dobie życia wykonywana rutynowo u wszystkich noworodków w Polsce. Jeśli dziecko nie otrzyma leczenia substytucyjnego rozwija się zespół kliniczny charakteryzujący się brakiem prawidłowego rozwoju psychomotorycznego, uczu-ciem zimna, brakiem apetytu, powiększonym obwodem brzucha, zaparciami, bradykardią, opóźnieniem zarastania ciemiączek, opóźnieniem wzrostu i wyrzynania zębów.
  • Niedoczynność tarczycy rozwijająca się u dzieci po 2 roku życia przebiega bez cech niedorozwoju umysłowego, natomiast cechuje ją niedobór wzrostu, zahamowanie dojrzewania płciowego, trudności w nauce.
  • Niedoczynność tarczycy dotycząca wieku dojrzałego charakteryzuje się spadkiem aktywności intelektualnej i zawodowej, przybywaniem na wadze, zaparciami, bólami mięśniowymi, uczuciem chłodu, ubogą mimiką, wypadaniem włosów, Do typowych symptomów należą także objaw „brudnych kolan”, brudnych łokci” wynikający z nieprawidłowego funkcjonowania skóry oraz „ślepota zmierzchowa” polegająca na niedowidzeniu w warunkach złego oświetlenia. U części kobiet występują zaburzenia miesiączkowania pod postacią krwotocznych miesiączek oraz zmniejszona płodność. Ewentualna ciąża ma często przebieg nieprawidłowy; towarzyszy jej niedokrwistość i nadciśnienie tętnicze, zwiększone ryzyko poronienia, porodu przedwczesnego lub martwego, krwotoku poporodowego. Dziecko kobiety, która miała niedostatecznie leczoną lub nieleczoną niedoczynność tarczycy w okresie ciąży może mieć niską wagę urodzeniową, a w późniejszym okresie życia wykazywać gorszy rozwój psychofizyczny.
  • U osób starszych niedoczynność tarczycy może mieć przebieg cechować się osłabieniem pamięci, mar-znięciem, nastrojami depresyjnymi i osłabieniem słuchu, które to objawy często przypisywane są mylnie procesowi starzenia.                                                                                                                                                                                                               *****************                                     

Trądzik odwróconyźródło   http://www.chirurgiaplastyczna.info):
Trądzik odwrócony (acne inversa), określany także jako ropne zapalenie gruczołów apokrynowych (hidradenitis suppurativa) należy do przewlekłych postępujących schorzeń zapalnych, o bardzo zróżnicowanych objawach klinicznych zależnych od stopnia zaawansowania. Choroba rozpoczyna się najczęściej u młodych osób dorosłych.We wczesnych stadiach choroby stwierdza się powierzchowne zapalenie mieszków włosowych, zaskórniki, grudki i krosty, później rozwijają się zapalne guzki lub podskórne guzy/cysty często o pasmowatym układzie. W późniejszych etapach choroby występują zlewne ropnie i przetoki. Przetoki komunikując się z powierzchnią skóry stwarzają warunki nadkażenia bakteryjnego, w ten sposób powstaje mechanizm samonapędzającego się błędnego koła, będący główną przyczyną przewlekania się choroby. W zmianach najbardziej zaawansowanych występują duże, zbliznowaciałe, czasem przebarwione lub zaczerwienione powierzchnie z licznymi przetokami, z których podczas ruchów lub w wyniku ucisku wydobywa się cuchnąca treść krwisto- ropna.
 Zmiany chorobowe w trądziku występują głównie w obszarach wyprzeniowych, najczęściej pachowych, pachwinowych, w kroczu, w okolicy okołoodbytniczej, na pośladkach. Rzadziej opisywano występowanie zmian na wzgórku łonowym, na narządach płciowych (trzon prącia oraz wargi sromowe większe), na wewnętrznych powierzchniach ud, w fałdzie podpiersiowym, w otoczce piersi, na podbrzuszu, wokół pępka, na karku, czy skórze owłosionej głowy. Zmiany chorobowe dotyczą najczęściej jednocześnie kilku okolic, a rzadziej występują w obrębie jednej okolicy.
Z powodu bólu pacjenci mogą mieć trudności z poruszaniem kończynami, chodzeniem lub siedzeniem. Bliznowate przykurcze mogą powodować ograniczenia ruchomości kończyn. Choroba nieleczona postępuje, może trwać dziesiątki lat, prowadząc do pogorszenia stanu ogólnego, niedowagi i wyniszczenia. Opisywano przykurcze ramion, przetoki do stawów i dróg moczowych, anemię, trombocytopenię, amyloidozę, niewydolność nerek, obrzęki narządów płciowych (słoniowaciznę), posocznicę oraz zejścia śmiertelne. W jej zaawansowanych formach, choroba prowadzi do problemów z samoakceptacją oraz izolacji towarzyskiej.