Z Wiejskiej do Anina

Z Wiejskiej do Anina jest parę kilometrów. W godzinach szczytu można je nawet podwoić. Chyba, że jedzie się tak jak my z Anetą karetką na sygnale. Wtedy droga mija ekspresowo.
Kilka dni już minęło, a ja się dopiero teraz zabrałam do dokończenie historii naszych warszawskich wojaży. Zakończenie było całkiem inne niż planowane. Pod koniec zwiedzania sejmu Anecie zrobiło się słabo, miała zawroty głowy. Odprowadziłam ją w spokojne miejsce,  a potem już poszło szybko, sanitariusze, lekarz, decyzja o przewiezieniu do Instytutu Kardiologi w Aninie, karetka....
Szczegółowo nie będę się rozpisywać, bo sama jestem jeszcze nie oswojona z faktami i muszę się przyzwyczaić do pewnych rzeczy. Ogólnie Aneta spędziła dziewięć dni w tamtejszym szpitalu i została przebadana kardiologicznie. Nie znaleziono przyczyn jej nasilających się ostatnimi czasy zasłabnięć. Ostatniego dnia pobytu konsultacja neurologiczna i badanie Eeg. I tu zonk: zapis wykazał padaczkę. Jeszcze na początku badania pani neurolog mówiła, że wątpi aby coś wyszło, a jednak...
Aneta ma włączone leki przeciwpadaczkowe i szukam teraz neurologa w rejonie.

Czasami mam ochotę zapytać kogoś w górze "i co jeszcze?". Za mało jej chorób?!
Może jednak się nie pytać... Po co kusić los...
Z jednej strony jestem zła na siebie na swoją decyzję o wyjeździe, z drugiej to chyba dobrze się stało, bo została przebadana.

Anecie pobyt w szpitalu mocno doskwierał, tęskniła za warsztatami, za domem. Mieliśmy za towarzystwo przemiłą sąsiadkę w sali: panią Zosię i odwiedzające ją córki. Jak widać na załączonych obrazkach humor pomimo wszystko  dopisywał:

tu jeszcze na izbie przyjęć

z misiem od przemiłej pani Ewy

nawet na feralnym badaniu się uśmiecha